Najlepszy sernik w okolicy, zamykanie supermarketów i wyczekiwana wigilia. Tak wyglądają święta u Klaudii Zwolińskiej

Zawsze staram się wrócić do domu na święta. Oczywiście, nie ma odpoczynku, bo są treningi, ale jestem na miejscu. Ja wtedy najlepiej odpoczywam, oczywiście nie od treningów, ale od wyjazdów i ludzi dookoła. Spędzam czas tylko z rodziną i bardzo to lubię, więc każdego roku na te święta czekam. A na dodatek jestem łasuchem i lubię jeść – mówi polska mistrzyni.

Okazuje się, że Klaudia, choć jej mama była cukiernikiem, uchodzi w rodzinie za mistrzynię w pieczeniu ciast.

Bardzo lubię się tym zajmować, a mój sernik jest najlepszy w okolicy. Unikam robienia wypieków razem z mamą, bo ona, z racji wykonywanego zawodu, „wie lepiej”. Poza tym robi ciasta tradycyjne, a ja szukam nowości. I czasem mi to wychodzi, choć mama lubi przejść obok i rzucić: będzie zakalec. Ja oczywiście walczę, żeby nie był, ale na koniec okazuje się, że… jest – śmieje się kajakarka.

Przy świątecznym stole w domu rodzinnym Zwolińskiej zawsze jest spora grupa najbliższych mistrzyni świata, a na stole królują, jak w większości polskich domów, tradycyjne potrawy. Która jest ulubioną reprezentantki Polski?

Żadna, ponieważ uwielbiam wszystkie. Jestem głęboko zakorzeniona w naszych kulinarnych tradycjach i lubię wszystkie dania z kapustą czy kompot z suszonych owoców. To jeden z powodów, dlaczego nie mogę doczekać się wigilii i każdego roku od rana prawie nie jem, żeby być wieczorem głodną. Do tego zwyczajem wigilijnym jest mocny trening rano, co też dobrze wpływa na możliwości jedzeniowe przy wigilijnej kolacji – śmieje się Klaudia.

Jak sama podkreśla, jest osobą mocno niezorganizowaną, która wiele rzeczy odkłada na ostatni moment. Często przed świętami „zamyka supermarkety”, bo zakupy odkłada w nieskończoność.

Walczę z tym choćby kupując bliskim prezenty, bo często wszystkie mam zaplanowane na długo przed świętami, ale i tak kupuję je w ostatniej chwili. Biegnę do centrum handlowego i wpadam w chaos świąteczny, jaki tam panuje. A kończy się to tym, że najczęściej… zmieniam swoje plany zakupowe – dodaje.

Polska kajakarka, nominowana w tym roku do nagrody najlepszego sportowca Polski, już jako dziecko przepadała za świętami, a zwłaszcza za prezentami i słodyczami. Ma wiele wspomnień, choć nie każdym lubi się chwalić. Okazuje się, że jednego roku postanowiła nieco… powiększyć swój prezent.

Moja mama w pracy dostawała na święta paczki prezentowe dla dzieci, czyli dla mnie i mojego brata. To były słodycze, które ja zjadałam jeszcze przed zakończeniem świąt, a mój brat, bardzo rozsądnie je sobie dawkował, dzięki czemu miał je dużo dłużej. Pewnego roku zaczęłam mu podbierać te pyszności, choć też robiłam to mądrze, małymi dawkami. Niestety, gdy w torbie pokazało się dno zorientował się i nie było wtedy przyjemnie – wspomina.

Ale ma też bardzo miłe wspomnienia, które, mimo upływu wielu lat, wciąż są w jej pamięci i sercu.

Pamiętam, jak kiedyś bardzo chciałam dostać od Świętego Mikołaja, w którego istnienie jeszcze wtedy wierzyłam, dużą lalkę. U nas w domu zwyczajem było, że prezenty pojawiały się przy naszych łóżkach, gdy spaliśmy. Tej nocy źle spałam, wierciłam się, bo coś mnie uwierało, ale nie przyszło mi do głowy, żeby sprawdzić co to. Dopiero rano zobaczyłam, że obok mnie leży moja wymarzona lalka! Lalka oczywiście od Mikołaja, no bo od kogo, skoro moi rodzice w nocy też spali? – dodaje nasza mistrzyni.